Οι διαφωνούντες της δικαστικής απόφασης που ήθελε ένοχο τον έναν μοναχό –αυτόν με τη μολότοφ- για έκρηξη, εμπρησμό, κατοχή και χρήση εκρηκτικών, καθώς και για παράνομη οπλοχρησία, έναν δεύτερο ένοχο για ηθική αυτουργία και ακόμη έξι, ένοχους για απλή συνέργεια έλεγαν πως μας κυβερνούν αντίχριστοι. Τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και έψαλαν εκκλησιαστικούς ύμνους για να ξορκίσουν το κακό, αφού εκτός των άλλων επεσήμαναν πως «ο κόσμος είναι δαιμονισμένος».
Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν μέλη της Χρυσής Αυγής. Έκαναν λίγο σαματά και στη συνέχεια έφυγαν προκαλώντας απογοήτευση στο πλήθος των χριστιανών που τους ήθελαν να παραμείνουν εκεί. Η Χρυσή Αυγή άλλωστε είχε εκφράσει φανερά την υποστήριξή της στη Μονή Εσφιγμένου αρκετές φορές. Κάποιες κυρίες λυπήθηκαν που τα μέλη της οργάνωσης έφυγαν, αφού όπως είπαν «Εμείς δεν είμαστε Χρυσή Αυγή, αλλά είμαστε πολύ κοντά στην ιδεολογία. Πιστεύουμε στα ίδια πράγματα, είμαστε Έλληνες πατριώτες και δεν θέλουμε τους ξένους». Ο κόσμος περίμενε τους Χρυσαυγίτες να παραβρεθούν στη συγκέντρωση γι’ αυτό και όταν τα υπόδικα μέλη της, Γιάννης Λαγός και Χρήστος Παππάς, εμφανίστηκαν, όλοι αναθάρρεψαν δημιουργώντας ένα αισιόδοξο κλίμα.
Αν και έχω βρεθεί σε πολλές συγκεντρώσεις, χθες ήταν όλα διαφορετικά. Οι άνθρωποι που βρέθηκαν την Τετάρτη στο κέντρο της Αθήνας, είχαν ένα συνεχές διάχυτο μίσος στα βλέμματα, κάτι που με έκανε να νιώθω πως βρίσκομαι δίπλα σε ζόμπι ή σε κάποιο event του Μεσαίωνα στο οποίο ετοιμάζονται να κάψουν ανθρώπους. Κανείς τους δεν έμοιαζε να έχει μάθει να συμπεριφέρεται σαν να ζει ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Αν έπρεπε να το περιγράψω με μια λέξη, αυτή θα ήταν «Τρόμος».
Continue reading at :