Μια συζήτηση που ξεκινά από τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» και φτάνει μέχρι τη σημερινή πραγματικότητα
Φωτογραφία Δημήτρης Ραπακούσης
Συναντήσαμε τον Δημήτρη Ημελλο στο γήπεδο μπάσκετ του Αρσάκειου σχολείου, τις μέρες που εντείνονταν οι πρόβες για την τελευταία τραγωδία του Σοφοκλή «Οιδίπους επί Κολωνώ», στην οποία ερμηνεύει τον ρόλο του Κρέοντα. Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη, με τον Κώστα Καζάκο στον πρωταγωνιστικό ρόλο και έναν αξιόλογο θίασο, όπως ο Δημήτρης Λιγνάδης, η Κόρα Καρβούνη, η Τζένυ Κόλλια, ο Γιάννος Περλέγκας και ο Δημήτρης Λάλος, παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου και πλέον έχει ξεκινήσει την περιοδεία της στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Βρεθήκατε για δέκατη φορά στην Επίδαυρο.
Ναι, και μάλιστα συμμετείχα στην παράσταση «Οιδίπους επί Κολωνώ» που είχε σκηνοθετήσει το 1998 πάλι ο Σταύρος Τσακίρης. Τότε ήμουν μέλος του Χορού και ήταν η πρώτη μου παρουσία στην Επίδαυρο, ενώ τώρα ήταν η δέκατη. Δεκαεννιά χρόνια μετά επέστρεψα παίζοντας στην ίδια τραγωδία, με τον ίδιο σκηνοθέτη, αλλά αυτήν τη φορά στον ρόλο του Κρέοντα.
Ποια καινοτομία εισάγετε με τον φετινό «Οιδίποδα»;
Στην αρχαία Ελλάδα το κοινό που παρακολουθούσε την τραγωδία γνώριζε πολύ καλά τον μύθο, την ιστορία των ηρώων, γνώση που δεν είναι αυτονόητη για τους σημερινούς θεατές. Ετσι ο Σταύρος Τσακίρης σκέφτηκε να μεγαλώσει τον ρόλο του ξένου, τον οποίο υποδύεται ο Δημήτρης Λιγνάδης, με περισσότερες εμφανίσεις μέχρι το τέλος του έργου εκτελώντας, θα λέγαμε, χρέη αφηγητή της ιστορίας ή παραμυθά. Η μουσική είναι βυζαντινή, που χτυπά την ευαίσθητη χορδή των βιωματικών θρησκευτικών μνημών στον Ελληνα.
Continue reading at :